Тәкәппарлық – ауру, әрі өте қауіпті ауру. Өйткені денемізде туындаған аурулар өткінші, дүние өмірімен байланысты. Өте ауыр болса да, ақыр соңында өткінші өміріміздің үзілуіне себеп болуы мүмкін.

Біз онсыз да бұл дүниеде қонақ емеспіз бе? Бұл жерде мәңгі қалу үшін жіберілмедік қой! Үш-бес күндік өмір ғана... Ниғметтер өткінші болғанындай, қиыншылықтар да өткінші. Тәкәппарлық ауруын қауіпті қылатын нәрсе – оның мәңгі өмірде беретін қиыншылықтары. Не болса да өткінші болғандарға емес, мәңгі қалатындарға мән беру керек.

Керемет айтылған сөз: «Тәкәппарлық – бәле, ауру, бірақ ешкімнің оған жаны ашымайды. Ал қарапайымдылық – ниғмет, ешкім оны қызғанбайды (көре алмаушылық танытпайды)».

Біреудің басына қиыншылық келсе, дұшпандары қуанады, ал достары мұңаяды, оған жанашырлар табылады, бірақ тәкәппарлық ауруына ешкімнің жаны ашымайды. Ниғметтер келгенде де көре алмайтындар шығады, бірақ қарапайымдылық ниғметін қызғанатындар жоқ...

Сұрақ: Имам Ағзам Әбу Ханифа хазретке тіл тигізетіндер кездеседі, оларға не деуге болады?

Жауап: Ханафи ғалымдарынан хазреті Ибн Абидин "Рәддул мухтар" кітабында жазған:

«Имам Ағзамның ұлылығының дәлелі – қалған мазһаб имамдары оның барлық сөздерін дәлел етіп алуы. Мазһабының ғұламалары оның уақытынан қазіргі уақытқа дейін барлық жерде оның сөздерімен фәтуа берді. Әулиелердің көбі оның мазһабы бойынша кәмілдікке жетті. Анадолы, Балқан мұсылмандары, Үнді, Синд және Мәуереннахр, яғни Түркістан (Орта Азия) тек қана оның мазһабын біледі». Мәжмаул-бихар кітабында жазылған:

«Имам Ағзамнан Аллаһу та'аланың разы болғанының белгісі – мазһабының барлық жерге жайылуын оңайлатуы. Бұл істе Аллаһтың сыры болмағанда жер бетіндегі мұсылмандардың көбі оның мазһабында болмайтын еді»...