1. Төмендегі сурет сүрелердің бас жағында болады. Ішінде сүренің аты, аяаттардың саны және қай жерде түскені жазылады.

2. Хизб гүлдері. Бұл кескін, жүздің басталуын, сәжделерді және хизбтерді белгілі ету үшін қолданылады. 20 бетке бір жүз деп айтылады. Әр 20 бетте болады және ішіне деп жазылады.

Әр жүз 4 хизбке бөлінеді. Әр жүздің ¼'інде бұл кескіннің ішінде жазылғанын байқаймыз.

Және Құран Кәрімнің 14 жерінде сәжде аяттары бар. Бұл аяттарды белгілі ету үшін ішінде деген жазуы бар әлгі кескін сол аяттардың тұсына қойылады.

3. Мәд-қаср белгілері Мәд белгісі қай әріптің астында болса, сол әріп созылады.

Қаср белгісі қай әріптің астында болса, сол әріп қысқа оқылады.

4. Уасыл белгісі Уасыл хамзалардың үстіне қойылады. Бұл хамзалар оқылмайды.

5. Қаты' ,белгісі Уасыл болмауы керек болған, яғни міндетті түрде оқылуы керек болған хамзалардың астына қойылады.

6. Уасыл нуны Соңы тәнуинді болған сөздердің кейінгі сөзге қосылуын қамтамасыз етеді.

7. әрібі Құран кәримде әрібімен жазылғанына қарамастан секілді жіңішке оқылуы керек болған жерде қолданылады.

8. Сәжәуәнттар Аяаттардың қай жерлерінде тоқтау немесе тоқтамай өтіп кету керек болған жерлерді белгілі ету үшін қолданылатын белгілер.

Лазым уақф: Міндетті түрде тоқтау керек екенін көрсетеді.

Мұтлақ уақф: Тоқтаған жақсырақ.

Жаиз уақф: Тоқтау да, тоқтамау да жаиз. Бірақ тоқтаған жақсырақ.

Мүжәууәз уақф: Тоқтау жаиз болғанымен, өтіп кету жақсырақ.

Мұраххас уақф: Қажеттілік жағдайында тоқтайды.

Лә уақф-ы: Тоқтамау керектігін көсетеді.

Айн уақф-ы: Рүку-нің белгісі. Намазда Құран оқығанада осы жерінде рүку жасаудың сай болған жері екенін көрсетеді.