Жаман істерінің салдарынан әрдайым өзін кінәлайтын, айыптайтын нәпіс. Нәпістің жамандықтарды әмір етуден өкініп өзін көп ләум етуінен (айыптауынан) “ләууама=көп айыптаушы” деп аталған.

Аллаhу та’ала Құран кәрімде былай дейді:

«Қиямет күніне және нәфси ләууамаға ант етейін, адам баласы біз жайлы оның сүйектерін бір жерге жинай алмайды деп ойлай ма?» (Қиамә сүресі 1-3)

"Біліп қой, сенің ең үлкен дұшпаның сені билеп алған – нәпсің. Ол үнемі жамандықты әмір ететін түрде жаратылған. Оның міндеті сені жақсылықтан алыстатып, жамандыққа итермелеу. Сен оны тәрбиелеп жолға салуға, Раббыңа ғибадат ету үшін кісендеп, қалауларына шек қойып, зауықтарынан алыстатуға міндеттісің. Егер оған немқұрайлы қарасаң, азғырып алдына жан салмайтын халге келетін болады. Әрдайым ескертіп кінәлап, айыптайтын болсаң ғана аммара нәпсілігінен шығып, Аллаhу та’аланың өзіне ант еткен нәфси ләууама халіне келеді." (Имам Ғазали)