1) Аллаһу та’аланың Әсмаи хуснасынан (әдемі есімдерінен). Құлдарының халдерін тазартып, тәубеге келтіретін, қалағанын жасатуға құдіреті жететін дегенді білдіреді.

Аллаһу та’ала Құран кәрімде былай дейді:

«Аллаһу та’ала Мухәймин (барлық нәрсеге қамқоршы), Азиз (үкімінде жеңуші), Жәббар, мутәкәббир (Кибрия, ұлылыққа тек қана Ол лайықты). Аллаһ мүшриктердің ортақ қосуларынан пәк.» (Хашр сүресі 23 аят)

«Жәббар болған (Аллаһу та’ала) қиямет күні Мүлкі болған көктерді және жерлерді қолына (құдіретіне) алады және айтады: Жәббар менмін, Әмірші менмін, жәббарлар, тәкаппарлар (өздерін үстем деп білгендер) қайда?» (Хадис шәриф – Сунени Ибн Мажә)

Таңертең және кешкісін Әл-Жаббар есім шәрифін айтып жүруді жалғастырған адам залымдардың зұлымдығынан қорғалады. Сапарда болса да зиян көрмейді. (Юсуф Набхани)

2) Кібірлі, жауыз дегенді білдіреді.

Аллаһу та’ала Құран кәрімде былай дейді:

«Ол пайғамбарлар дұшпандарына қарсы Аллаһу та’аладан жеңіс тіледі және барлық қырсық, жәббар (жауыздар) да жеңіліске ұшырады.» (Ибраһим сүресі 15)

«Жаннат пен жаһаннам былай сөз таластырды. Жаһаннам: Менде жәббарлар (жауыздар), тәкаппарлар бар, деді. Жаннат болса: Менде Аллаһтан қорқатын әлсіздер және кедейлер бар, деді. Бұған байланысты Аллаһу та’ала бұлардың дауларын былай шешті: “Ей Жаннат, Сен менің мейірімімсің. Сенімен қалағаныма рахаттық беремін. Ей жаһаннам, сен менің азабымсың. Қалағанымды сенімен азаптаймын. Екеуіңді де толтыру маған тән.”» (Хадис шәриф – Мүслим, Риязус-Салихин)

«Адамдар кібірлене, кібірлене жәббарлар (жауыздар) қатарына өтеді. Жәббардың басына келетін азап, олардың да басына келеді.» (Хадис шәриф – Тирмизи, Ибн Мажә)